kveð-skapr

m. poetry, verse-making, opp. to prose; bæði er at þú yrkir vel, enda ert þú allvandlátr um þinn kveðskap, Fms. vi. 387; góðr k., good poetry; íllr k., bad poetry: song, Sighvatr segir í sínum kveðskap, 40; finnsk þat ok í kveðskap Hallfreðar, at …, iii. 7; hann kveðsk ílla una við kveðskapinn Ingólfs, Fs. 60; sú er ein tala hversu margir hættir hafa funnisk í kveðskap höfuðskálda, Edda 120; má ok eigi undrask þó at kveðskaprinn sé stirðr, þvíat í svefni var kveðit, Draum. 123; k. ok söngvar, Sks. 633; fellr mér svá í geð k. sá, Sd. 160, Bret. 48; níða e-n í kveðskap, Fms. vii. 60: with the notion of satire or lampoon, stefna e-m um kveðskap, to summon a person for lampooning, iii. 21; hann níddi mik í kveðskap, vi. 117.